Bir resim bin kelimeye bedeldir. Binlerce kelime kullanarak anlatacağımız bir kavramı, duyguyu, fikri bazen bir tek resim ifade eder. Peki, 24 kare fotoğraf/resimden oluşan bir saniyelik görüntü kaç kelimeye bedeldir? Ya da insanın yüreğine dokunan birkaç saniyelik bir sahneyi kelimelerle anlatmak mümkün müdür? Mümkün ise o birkaç saniyeyi hissettirmek için kaç dakika, kaç saat, kaç gün harcamak gerekir? Birkaç saniye ile aktarılacak bir konuya günler harcamak israf değil midir?
Filmler gönlümüze seslenen öğretmenlerdir. Bazen aklımıza bazen kalbimize hitap ederler ama hiç uzun uzun nasihat etmezler. Hatta bazen hiç konuşmazlar. Bir bakış, bir tavır, bir tebessüm dokunur yüreğimize. Bu dokunaklı mesaj davranışlarımızı, duygularımızı, tutumlarımızı değiştirir. Bizi değiştiren, kendisini unutup bize nasihat edenin nasihati değil; bizi unutup erdemi yaşayan kahramanın davranışıdır. Kahraman bize yol gösterir, model olur. Onun gibi yer, içer, gezer ve onun gibi yaparız her şeyi. Sevmeyi, affetmeyi, tevbeyi, sadakati ondan öğreniriz; öldürmeyi, nefret etmeyi, intikam almayı öğrendiğimiz gibi. O zaman doğru kahramanı kahraman edinmeli, sevdiklerimize doğru kişiyi örnek göstermeliyiz. Peki, bu kadar iyi kahraman var mıdır sinemada? Hollywood, Bollywood, İran, Türkiye ve diğer ülke sinemalarının bize örnek olabilecek kahramanları, değerlerimizi aktarabilen filmleri var mıdır? Bu soruya maalesef gönül rahatlığıyla “Evet” demek mümkün değildir. Hâl böyleyken baştan sona kusursuz, zararsız film bulmak da hayli zor olmaktadır. Ama bu durum sinemanın gücünden faydalanmaya da engel değildir.
